Antagonisti i protagonisti: kako su Srbija i Rusija manipulisale lokalnim izborima na Kosovu 

Antagonisti i protagonisti: kako su Srbija i Rusija uokvirile lokalne izbore na Kosovu
Tokom lokalnih izbora 12. oktobra 2025. godine, srpski politički entitet, Srpska lista, pobijedio je u 9 od 10 opština sa srpskom većinom. Ali, način na koji su Srbija i Rusija uokvirile ovaj izborni proces, kao i pobjeda Srpske liste, prevazišao je lokalnu dimenziju. Umjesto da se tretiraju kao opštinski izbori, predstavljeni su kao bitka za nacionalni opstanak, borba između protagonista koji „štite“ srpski narod i antagonista koji „ugnjetavaju“ Albance. Kroz koordiniranu medijsku kampanju, Beograd i Moskva stvorili su narativ koji je događaju dao dimenzije simboličnog referenduma o legitimnosti Srbije na Kosovu.
U ovom medijskom i političkom scenariju, Srpska lista (LS) je pozicionirana kao jedina odbrambena snaga i apsolutni protagonista. Glavni cilj kampanje LS-a bio je "vraćanje srpske kontrole" nad opštinama sa srpskom većinom, dok je glasanje za ovu temu tumačeno kao "čin nacionalnog otpora represiji" i kao "glas za budućnost, za očuvanje srpske zajednice". Vođa LS-a, Zlatan Elek, opisao je proces kao "bitku za opstanak srpske zajednice na Kosovu", direktno ga povezujući sa politikom Beograda i ulogom Aleksandra Vučića kao odbrambene figure.
U ovom narativu, Beograd je stavljen u centar kao jedini garant postojanja srpske zajednice na Kosovu. Da bi legitimizovali ovu poziciju, srpski lideri su se pojavili kao jedini garanti ove političke i nacionalne misije. Predsjednik Aleksandar Vučić opisao je Srpsku listu kao "jedinu koja štiti interese srpske zajednice", transformišući izbornu kampanju u projekat opstanka identiteta. Direktno je povezao učešće na glasanju sa "budućnošću Srba na Kosovu", dok su obećanja o otvaranju stotina novih radnih mjesta i finansijskoj pomoći srpskim opštinama korištena kao alati za izbornu mobilizaciju. Petar Petković, direktor Kancelarije za Kosovo, otišao je dalje, opisujući proces kao „nacionalno pitanje“ i pozivajući na jedinstvo „pod jednom srpskom zastavom“, naglašavajući da se Beograd „ne miješa u lokalne izbore, jer je Kosovo Srbija“.
S druge strane ovog dramatičnog okvira, Albin Kurti i kosovske institucije su dosljedno prikazivani kao glavni antagonisti. Optuživani su da su izvor „terora“, „diskriminacije“, „represije“ i „namjernih provokacija“ protiv Srba. Narativ o viktimizaciji bio je glavni stub ovog diskursa: srpski i ruski mediji tvrdili su da se izbori održavaju pod „institucionalnim pritiskom“ i „cenzurom zvanične Prištine“. Optužbe su uključivale opstrukciju akreditacije srpskih medija, zabranu izbornih mjesta, uklanjanje ćiriličnih natpisa i „rizik od etničkih promjena“ kroz nove registracije albanskih birača. Petković je Kurtija prikazao kao inicijatora politike „nema Srba, nema problema“, predstavljajući proces kao pokušaj postepenog protjerivanja Srba sa sjevera.
U takvoj atmosferi, okvir „institucionalnog aparthejda“ postao je jedna od najmoćnijih metafora srpske propagande. Političari i analitičari optužili su Kurtija da „vlada sa tri posto više od 97 posto Srba“, nazivajući to oblikom „modernog aparthejda“. Ovaj jezik je korišten za stvaranje kontrasta između „institucionalnog silovatelja“ i „porobljenog naroda“, dajući pobjedi Srpske liste značenje čina oslobođenja, ne samo izbornog, već i moralnog.
 Ovo uokviravanje nije ostalo u granicama lokalne politike, već je korišteno kao snažan mehanizam za konstruisanje geopolitičke naracije. U tom smislu, ruska medijska kampanja – RT Balkan i Sputnik Srbija – naglasila je pojmove poput „uzurpacije vlasti“ od strane albanskih gradonačelnika i „institucionalnog terora“ nad Srbima. Nakon toga uslijedila je i zvanična ruska diplomatija: 17. oktobra 2025. godine, portparolka ruskog Ministarstva vanjskih poslova, Marija Zaharova, izjavila je da su izbori održani „pod velikim pritiskom“ i da pobjeda SL predstavlja „važan korak ka ponovnom preuzimanju kontrole u sjevernim opštinama“. Ova sinhronizovana strategija medija i diplomatije pozicionirala je Moskvu kao čvrstog podržavatelja Beograda i koristila je lokalni izborni proces da legitimiše izazov suverenitetu Kosova.
Uz ove diplomatske napore, ruski medijski aparat je igrao ulogu megafona za srpske narative. Sputnik Srbija (43 članka) i RT Balkan (31 članak) su producirali stalan tok sadržaja između 13. septembra i 15. oktobra 2025. godine, pretvarajući izbornu kampanju u sagu o „nacionalnom spasu“. Pobjeda Srpske liste u devet od deset opština sa srpskom većinom proglašena je „oslobođenjem uzurpiranih opština“ i „ukidanjem Kurtijevog aparthejda“. Srpski mediji su koristili fraze poput „pobjede pera nad nasiljem“ kako bi dramatizirali proces i predstavili ga kao trijumf srpske jedinstva nad „represivnom Prištinom“.
U ovoj naraciji, Beograd i Vučić su predstavljeni kao garanti opstanka Srba na Kosovu, dok je Kurti predstavljen kao simbol ugnjetavanja i institucionalnog terora. Ova jasna podjela protagonista i antagonista poslužila je kao moćan instrument za kanaliziranje nacionalnih osjećaja i jačanje emocionalne veze srpske zajednice sa Srbijom. Štaviše, ova strategija je pomogla Beogradu i Moskvi da projektuju svoj uticaj u regionu, koristeći lokalni izborni proces kao arenu za legitimizaciju svoje politike prema Kosovu.